A oto wersja na konsolę Sony PlayStation. Ta konsola do gier jest również znana jako konsola do gier pierwszej generacji, Game Station 1. Istnieje również przypuszczenie, że ta konkretna konsola została podarowana Dudleyowi w czwartej książce o przygodach Harry’ego Pottera i wkrótce okazała się być za oknem, nie bez udziału Dudleya :-).
Cechy gry. Typowa gra przygodowa. Głównym celem gry jest zdobywanie punktów dla Gryffindoru, poszukiwanie cukierków Bertie Botts. Gryffindor otrzymuje określoną liczbę punktów za wykonanie określonych czynności. Okresowo wyświetlany jest film o pośrednich wynikach konkursów między wydziałami.
W drodze do salonu
Główne cechy tej gry: gracz musi tylko sprawdzić wszystkie rogi, wspiąć się na szafki, rozejrzeć się uważnie, ponieważ wrogowie nie śpią. Trzeba się trochę gapić, a Harry już leży na podłodze, gra zaczyna się od miejsca ostatniego zapisu. Do walki z wrogami początkowo używane jest zaklęcie Flipendo, a następnie, w miarę postępów w grze, pojawiają się inne. Poziom energii życiowej Harry’ego jest wyświetlany jako błyskawica znajdująca się w lewym górnym rogu ekranu. Gdy tylko symbol błyskawicy staje się pusty — pozostaje tylko ramka — gra rozpoczyna się od miejsca ostatniego zapisu. Zamek i otaczające go tereny nieco przypominają te z książki, ale jest zbyt wiele dygresji: w korytarzach ślimaki tak wysokie jak sam Harry pełzają po z góry określonych trasach, które należy zniszczyć trzykrotnym użyciem zaklęcia. Ogólnie gra jest zrobiona dobrze, ale nadal nie dla wszystkich.
Przy wejściu do salonu
Fabuła. Po uruchomieniu gry zostaje nam pokrótce opowiedziana niemal cała historia, aż do przybycia Harry’ego do zamku i rozdania fakultetów. I teraz zaczyna się akcja. Harry stoi przy wyjściu z zamku, a Dumbledore schodzi po schodach. Jedynie kolejność głównych wydarzeń, postaci i niektórych lokacji odpowiada tutaj książce. Tutaj szaleje chora fantazja scenarzysty(ów)! Czym jest atak na Harry’ego ożywionego dzika, z którym musi walczyć, poszukiwanie kociaka, mini-zadania przed lekcjami, gra w petardy z Malfoyem i jego „małymi” przyjaciółmi, rzeki lawy na terenie szkoły.
Ze szczegółami rozgrywki można zapoznać się z załączonych filmików znalezionych w serwisie YouTube.
Pokazany jest fragment poszukiwań Hedwigi, lekcja latania na miotle. Widać, że Harry jest obserwowany przez nieznajomego w czarnej szacie i z kapturem na głowie:
Pokazane jest wykonanie jednego z dziwnych zadań — dotarcie do drzwi prowadzących do klasy w określonym czasie, lekcja uroków Flitwicka, zabawa petardami z Malfoyem i spółką (nie do końca):
Ukazuje kontynuację gry z Malfoyem w Czary Ognia, ceremonię podsumowania wstępnych wyników punktacji wydziałów, spotkanie z Hagridem, ponowne sprawdzenie układu nerwowego na odporność, naukę Incendio (Herbologii), trening Quidditcha (znowu latanie przez obręcze!):
Pokazuje kontynuację treningu, spotkanie z Hagridem, walkę z ożywionym dzikiem, zapoznanie się z nieznanymi zwierzętami i obiecane skoki nad lawą (w Szkocji!!!):
Pokazuje skakanie przez lawę, granie na nerwach (Incendio), znajdowanie „Ognistych Nasion” do paleniska Hagrida, oglądanie narodzin Norberta, ściganie Malfoya, zwracanie Neville’owi przypomnień:
Pokazane jest spotkanie z McGonagall, Quidditch z komentarzami Lee Jordana (znowu pierścienie!), znajomość ze Snape’em, nauka zaklęcia Alohomora»:
Grafika ogólnie. Ta gra szczyci się trójwymiarową grafiką. Ale najwyraźniej, ze względu na wiek platformy, jej implementację trudno nazwać doskonałą: warto trochę obrócić Harry’ego, ponieważ wirtualna kamera obraca się, aby ponownie pokazać graczowi plecy Harry’ego. Podczas wykonywania skomplikowanych zadań te obroty tylko przeszkadzają, a jeśli Harry stoi blisko ściany, to obrót może się nie zdarzyć — ściana przeszkadza :-). Wszystkie przedmioty w grze są naprawdę trójwymiarowe.
Ekstremalne wznoszenie
Kontrola. Możliwe, że trzeba się do tego przyzwyczaić :-). Podczas każdej tury Harry’ego musisz upewnić się, że skręca dokładnie tam, gdzie trzeba. Cecha ta bardzo często wyprowadza graczy z normalnego stanu psychicznego: nie dość, że zarządzanie jest koszmarne, to jeszcze czas wykonania zadania jest ograniczony, w dodatku odczytom skali czasomierza towarzyszy coraz głośniejszy stukot (!). Rzucenie zaklęcia na kogoś lub coś nie zawsze jest możliwe od pierwszego razu — wymaga treningu.
Pokój wspólny
I jeszcze raz salon
Rzucanie zaklęć. Z Flipendo zazwyczaj nie ma problemów: trzeba podnieść moment, nacisnąć i puścić klawisz (aby zwiększyć moc zaklęcia, należy przytrzymać klawisz). Wingardium of Leviosa towarzyszy filmik, a jego działanie jest ograniczone czasowo — aby rzucić zaklęcie Incendio, trzeba wciskać określone klawisze w odpowiednich momentach. W przypadku błędu należy powtórzyć czynność jeszcze raz.
Postacie. Postacie są wykonane dobrze: wiele z nich można rozpoznać „na pierwszy rzut oka”, ale nadal istniało pewne zamieszanie ze strony twórców: Hermiona jest blondynką, Draco jest rudy. Animacja ruchu jest dobra, ale tylko biorąc pod uwagę platformę :-): postacie mrugają, gestykulują. Ucieszył mnie Harry, który po mistrzowsku zsuwa się po poręczy i umie wspinać się po szafkach, których wysokość jest 2 razy większa od wzrostu samego chłopca. Brak uwag :-).
Wrogowie. Oprócz Malfoya, Crabbe’a i Goyle’a, są też stworzenia agresywne wobec Harry’ego, np. gigantyczne ślimaki (poruszające się po trajektorii wyznaczonej przez scenariusz), szczury, krwiożercze zbroje (!), jakieś rośliny i coś tam jeszcze.
Ślimaki
Przyjaciele. Gryffindor, Hagrid, większość nauczycieli i kilka neutralnych stworzeń.
Karty. W grze znajduje się 17 kart.
Autor filmu : osoba odwiedzająca naszą stronę JoyStick
Muzyka i aktorstwo głosowe. Rozgrywce towarzyszą dobre melodie, przypominające nieco te z filmu. Wszystkie dialogi (po angielsku, francusku, hiszpańsku), zaklęcia wypowiadane przez Harry’ego, śmiechy, krzyki, dźwięki charakterystyczne dla postaci są również udźwiękowione.
Na czym można grać. W grę można grać zarówno na odpowiedniej konsoli, jak i przy użyciu komputera z zainstalowanym programem emulującym. Wybierając drugą metodę, wymagania dotyczące węzłów komputerowych są określane przez używany emulator, a dla komfortowej grafiki i szybkości gry lepiej jest użyć nowszego komputera. Zdecydowanie zaleca się również zaopatrzenie się w jakiś środek uspokajający — będzie potrzebny:-), a także usunięcie wszystkich ciężkich przedmiotów, aby nie złamać klawiatury lub gamepada podczas przejścia.
Wynik. Gdyby nie elementy sterowania, niekiedy urojona fabuła i ograniczone czasowo zadania, funkcje rzucania zaklęć, to tę grę można by polecić do przejścia, ale dla zachowania psychiki w normalnym stanie zaleca się jej ominięcie.
Autor artykułu: АlехeyMS
Dodane przez: Actani
Tłumaczenie: Giesche